لسیتین فسفولیپیدی مخلوط از دی گلیسرید اسیدهای چرب استئاریک، پالمیتیک و اولئیک با استر کولین اسید فسفریک است که در بدن موجودات زنده وجود دارد. علی رغم اینکه بدن قادر به ساختن لسیتین است این ماده در زرده تخم مرغ و سویا به وفور یافت می شود. لسیتین در کازمتیک سه کاربرد اصلی دارد که شامل امولینت، امولسیفار و تقویت کننده نفوذ مواد موثره است.
در کازمتیک لسیتین دارای کاربرد های دیگر از جمله کمک به پایداری سایر مواد در فرمول و کابرد در فرایند انکپسوله کردن مواد موثره است. بعضی از منابع و مراجع علمی معتقد اند که لسیتین توانایی اتصال به آب و آبرسانی پوست و بازسازی پوست را دارد.
لسیتین متشکل از مخلوطی از اسیدهای چرب شامل دی گلیسیریدهای اسیدهای استئاریک ، پالمتیک و اولئیک است که به استر کولین اسید فسفریک مرتبط است. چربی های لسیتین هم آب را جذب میکنند هم چربی را و این خاصیت را آمفیفیلیک می گویند.
لسیتین همچنین به عنوان یک مکمل خوراکی بدون نسخه در بازار عرضه می شود که ادعا می شود برای بهبود قدرت و عملکرد قلب کمک کننده است و همچنین به عملکردهای شناختی مانند نگهداری حافظه و بهبود استدلال منطقی کمک می کند، همچنین ممکن است التهاب و تورم داخلی را نیز کاهش دهد.
به عنوان امولینت، لسیتین می تواند در محصولات مراقبت از پوست و مو موجب نرم شدن پوست و مو و همچنین تسکین پوست شود. این امر را مدیون وجود اسیدهای چربی است که می توانند مانعی برای محافظت از رطوبت موجود بر روی پوست و مو ایجاد کنند.
با اینکه لسیتین حلالیت کمی در آب دارد به عنوان یک امولسیون کننده عملکرد بسیار مناسبی در فرمولاسیون ها دارد. (محصولاتی که هم حاوی فاز آبی هستند و هم چربی نیاز به ماده ای بنام امولسیون کننده دارند)
لسیتین توانایی نفوذ بالایی به درون پوست دارد و این نفوذ عمیق موجب نفوذ بهتر دیگر مواد موثره در فرمول به درون پوست می شود. فسفولیپیدی های لسیتین در محلول های آبی می توانند تشکیل لیپوزوم بدهند و این لیپوزوم ها در جذب سایر ترکیبات موجود در ساختار آن و عبود از سد دفاعی پوست موثر هستند.
